این روزها به خانه هر دوستی ، آشنایی در این دنیای مجازی سر می کشم ، پراز گپ های سیاسی و ازهمه بدتر مباحث تخریبی است . عادت بدی پیدا شده ، چرا مردم در فرضیه های علمی داخل نمی شوند و اعتراض یا اظهارنظر نمی کنند ؟ چرا مردم در اجرای روش های پزشکی و درمانی وارد نمی شوند و نظریه ارائه نمی کنند ؟ چرا هنر و تاریخ و ادبیات و امورد دیگر اینگونه نیست ؟ مگر نه این است که این مردم معتقدند امور تخصصی را باید به اهلش سپرد ؟ .
آیا واقعا علم سیاست اینقدر سخیف و تنزل یافته است که نیازی به تخصص ندارد ؟
من به تدریج از این دنیای مجازی رویگردان شدم که بیماری عجیب و ناشناخته ای دربین این دنیا یافتم . بیماری مهلکی که به سرعت نور تفکر ما را درنوردیده است . ضایعات این هجوم مهلک به حدی است که تعفن اخلاقی آن ، نفس کشیدن را مشکل کرده است .
دریچه ای نمی توان گشود به سمت نور ، به سوی نسیم . من این جهان و همه فرازهای رفیع آن را به نعره های جاه طلبانه شما میسپارم که از حنجره های نحیف تان جاری ست .
جهان من قدری خاک و اندگی لبخند و یکی بوسه است .
جای قلم توانای شما در حرفه ای ترین جامعه مجازی ایرانی ها خالی ست...
دنیای گندیه. هر کی به فکر خودشه.
شما لطف داری زحمت میشه.
سلام
به طبع باز میگردد به روحیه و سرشتِ سیاست زدگی مردمان این حریم.
از ما فراری نباشید !
سلام ...نمیدونم چرا نتونستم دوست خوبی برای شما باشم
فراموشتان نمیکنم
انسانیت منهدم شد
لطفا زنگ دورنوا را زیاد یا درست کنید
من هنوز امیدوارم
پاکزاد یعنی قلبی بزرگ به اندازه کائنات ؛ پاک پاک
جناب استاد گرام و معزز
بازگشت شما را به جمع دوستان پی سی سون تبریک میگویم.
از این بابت که استادی چون شما به جمع بچه ها برگشته واقعن خوشحالم.
و مطمئنم که خرسندی دوستان پی سی سون هم کمتر ازمن نیست .
خوش آمدید.
یاعلی%%