نغمه های دلت

اشک هایت که تمام شد . یعنی سرمای زمستان که نشست و باران ایستاد  زمزمه کن . ندا بده تا زردی از چهره بزدایم و با تبسمی نه چندان ساختگی که از سر شعف .  فراگوش بنشینم نغمه های دلت را که گوش شنوایی نیافته ای .