برای وندیداد


سنگ های عظیم
عظیم تر از آن که
    دیگر بار سر برافرازی
                     و پیشینه ات را نظر برافکنی

تیرهای چوبی بلند
              تا چشم انداز دور

بر هرتیری ارزویی ببار ننشسته

شن زارهای سی سالگی
                   که از هجوم باد
                            رد هیچ پایی 
                            برجای نمانده است

تا مقاومتی دلپذیر را
                به زهر خندی
                           نومیدانه
                            لب بگشایی

بیاندیش
 که چگونه حماسه شورانگیز عشق
                             در پستان کال
                                 ریشه زد
                                  گل داد
                                  و میوه کرد

آفتاب از هرسوی نگاه تو
                      طلوعی دیگر گونه
                                 آغاز می کند

به درختی کهنسال تکیه کن
                        به ریشه هایش
                         و تنومندی استواری که
                          به تو فرصت می دهد
                                          در پس کشاکش طولانی
                                          رخت روزهای سپری شده را
                                                              بیاویزی

خواهران دوگانه
                    با تضاد همیشگی
                    در مداری جاودانه میچرخند
                         گردشی که اجداد با صداقت ما را
                                              به نسلی پر شقاوت
                                                            بدل کرده است

دوشیزگانی که از دریچه کوچک
                          تو را به تکراری ابدی
                                 رهنمون خواهند شد

هیچ جنینی در زهدان تفکرمان
                       به بار نمی نشیند
                                اگر اصالت اجدادی مان را
                                 در قاب چوبی کهنه
                                   به دیوار نیاویزیم

در رخنه های زندگی 
حقیقت های تلخی نهفته است
                          ان سان که شیب تند تپه را
                                                بالا می رویم
                                                  با نفس های بریده
                                                   بجای پائین آمدن مان

من به غلط مثل فلان شاعر
                   در فلان مقطع تاریخ
                            می اندیشم

تو به عبث مثل فلان نقاش
                       در فلان مقطع تاریخ ...



از سروده های واپسین - ۶۷ شیراز
نظرات 4 + ارسال نظر
[ بدون نام ] دوشنبه 29 اردیبهشت‌ماه سال 1382 ساعت 06:19 ق.ظ

Mamnoon az soiroda hatoon.

Rasti shemarah telefn ra chera dar sitetoon moarefi kardid
akhe shayad moshkel pish beyad.

سلام
خوبی؟
متشکرم ... نگران نباش بعد که معروف شدم .. شماره تلفن رو برمی دارم

مهدی دوشنبه 29 اردیبهشت‌ماه سال 1382 ساعت 09:00 ق.ظ http://deldadehcrack.blogsky.com

سلام دست به نوشتن خوبیم داری مثل کار خوبت تو دانلودآل .در ضمن من یه لوگو طراحی کردم که با فلش ساختمش حدود ۱۸ کیلو بایت هم حجم داره همون رو میتونی بذاری یعنی یه فایل SWF هست یا اینکه تبدیل به عکسش کنم.اگه تبدیل به عکس بشه هم کیفیتش میاد پایین هم حجمش میره بالا.اگر هم دوست داشتی نیتونی سلیقت رو بگی یه لوگو هم برات درست کنم.یعنی رنگ زمینه نوع نوشته ها و ....یه لوگوی متحرک.منتظر جوابت هستم.خداحافظ

سلام آقا مهدی عزیز
بفرست جانا که چشم براهیم هنوز ......
از اینکه دوست هستید فدات ... تازه اگه بدونی چقدر دوستت داریم که دیگه بی خیال ...
از لطفت ممنونم . لوگورا بفرست پسرم / من دارم سعی می کنم یه کارایی واسه خودم بکنم که از تبلی بیرون بیام.
این لوگوی ما اصلا رو کارت ویزتم بوده و ضرب العجل گذاشتم اینجا تا بعد

سالار دوشنبه 29 اردیبهشت‌ماه سال 1382 ساعت 09:56 ق.ظ

سلام . پاکزاد عزیز اینجا خیلی به دل میشینه . انشاءالله همیشه شاد و سلامت باشی و هر چه طلب کنی به اون برسی . منتظر مطالب خوبت هستم

سلام
خیلی سالاری بابا / دوستت داریم .
البته باید بهم قول بدی که کمکم کنی

کیوان دوشنبه 29 اردیبهشت‌ماه سال 1382 ساعت 12:10 ب.ظ

سلام . الان به این وبلاگ شما برخوردم . موفق باشید!

کیوان عزیز بزرگواری فرزندم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد